موانع ظهور

امر قیام حضرت علیه‌السلام جهانی است، لازم است تا موانع موجود برای ظهور ایشان برطرف شود. یکی از آن موانع، خود پیروان ایشان هستند که با کارهایشان سبب عدم مقتضی می‌شوند، یعنی مانع باید مفقود گردد و مقتضی موجود شود تا راه باز شود. اعمالی که سبب رنجش و غم و آزار امام علیه‌السلام می‌شود، سبب می‌گردد که دعا حبس شود و صعود نکند. در دعای کمیل آمده است: «خداوندا بیامرز گناهانی که نقمت (عذاب و سختی) را نازل می‌کند، خداوندا بیامرز گناهانی که بازداشت می‌کند دعا و درخواست را.»(۱)

پس یکی از موانع فرج، نادرستی و صفات رذیله و گناهانی است که از روی عمد از پیرو سر می‌زند و این نکته برای کسی که در این موضوع دقّت کند قابل‌فهم است. به‌اصطلاح می‌گویند: حضرت برای چه کسی بیاید! اکثر مردم به خاطر گرفتاری‌های شخصی و آرزوهای طولانی و غافل بودن از مسئلهٔ بسیار مهم جهانی و مبتلا شدن به مظاهر دنیایی از پُست و مقام و زر و زور و … گرفتار احوال شخصی خود هستند. «بقول حافظ: خود حجاب خودی از میان برخیز».