ناموزون

چرا هیچ پیشرفتی جهت تقرّب به درگاه حضرت محبوب پیدا نمی‌کنیم و به ایشان نزدیک نمی‌شویم؟ این سؤالی است که همیشه ذهن خیلی از افراد را به خود درگیر کرده است.

در جواب باید گفت: برای آنکه موفقیتی به دست آوریم و به دلخواهمان برسیم باید لازم و ملزوم‌هایش را رعایت کنیم؛ هم‌طراز و موزون بودن عوامل و اسباب موردنیاز جهت رسیدن به هدف از مهم‌ترین مواردی است که در مسیر قرب باید به آن توجه کرد.

به‌عنوان‌مثال به یک جفت کفش که از لوازم راحت راه رفتن است توجه کنید، اگر یکی کوچک و یکی بزرگ باشد، نه‌تنها راه رفتن به‌کندی انجام می‌شود، بلکه آدمی را دچار زحمت می‌کند و در رنج می‌اندازد. نیّت و اعمال ما در عصر غیبت، برای رسیدن به مقام قرب حضرت صاحب‌الزمان ارواحنا له الفداء باید هم خوی و هم‌راستا باشند، وقتی‌که ظاهر و باطن ما ناموزون است، چگونه این مسیر طی شود، به‌طور مثال از طرفی برای حضرت ندبه می‌کنیم، دعا می‌خوانیم، برای ایشان جشن می‌گیریم، پوستر چاپ می‌کنیم و از این قبیل فعالیت‌ها که انجام می‌دهیم، امّا از طرف دیگر سخنان پوچ بر زبان جاری می‌کنیم، در کسب اموال، مشروعیت را مراعات نمی‌کنیم، حقوق واجبه به امام علیه‌السلام را ادا نمی‌کنیم و… این ناموزونی و عدم تعادل در نیّت و فعل ما نه‌تنها سبب رکود، جمود و فراق از یار می‌شود، بلکه چه‌بسا از مسیر وصال و تقرّب به حضرت حجت علیه‌السلام دور می‌شویم.