نفرین بر دشمنانش
همان‌گونه که همهٔ امامان در زمان زندگانی‌شان همیشه مورد ظلم و ستم و جنگ از سوی غاصبان حقوقشان بودند و درنتیجه، این عداوت‌ها سبب تبعید و زندان و مسموم شدن و شهادت آن‌ها می‌شد، اینک نیز از نسل و نژاد همان ملعونان ظالم، پرچم مخالفت با حضرت حجت علیه‌السلام را بلند کرده و ضدّیت، عداوت و دشمنی خود را با ایشان به هر شکل ممکن که می‌توانند نشان می‌دهند و هرگونه ظلم و ستم که در توان دارند نسبت به دوستان امام علیه‌السلام روا می‌دارند. یکی از علل غایب شدن این است که اگر حضرت در میان مردم همانند دیگر ائمّه بود، او را می‌کشتند. در نصوص بسیار از نفرین و لعنت دربارهٔ دشمنانش وارد شده است، ازجمله در دعای منتظر، مروی از اولین نائب خاص امام زمان علیه‌السلام چنین آمده است: «خداوندا به‌وسیله او گردن کشان کفر را بُکش و سران گمراهی را به‌واسطه او درهم شکن و زورگویان و کافران را خوار گردان. دو رویان و پیمان‌شکنان و تمام مخالفان و بی‌دینان و… را توسط او هلاک کن، بارالها ولی‌ات و حجّتت را در زمینت از نزد دشمنش کفایت کن. حیله کن با کسی که با او حیله کند، خدعه کن به کسی که قصد خدعه به او را دارد و گردش بدی را بر کسی که بدی به او را اراده کند قرار بده و ببُر از او اصل آن‌ها را و هراس او را در قلوب آنان بیفکن و گام‌هایشان را بلرزان و آن‌ها را در آشکار و نهان بگیر؛ و شکنجه‌ات را برایشان سخت گردان و در میان بندگانت آنان را خوار گردان؛ در شهرهایت آنان را مطرود و رانده‌شده کن…(۱)