نقش و نقّاش

عالم دنیا و آخرت، نقش صورت دوست می‌باشد و همه نقوش از اوست.

هر آبی که از دریا روان است، چون از دریاست، آن آب جذب همان دریاست. یک دانه در زیر زمین گذارده می‌شود پس از کاشت کم‌کم درخت و برگ و پوست و میوه می‌دهد، درواقع مجموع همان دانه از دانه است.

هر نقشی که دیده می‌شود، چون نقاش اوست نقش هم نیکوست، چه اینکه از اوست این چشم و ابرو که دیده می‌شود. بهتر آن است که انسان در خوبان نظر کند که حسن رخ دوست در اینان تجلی کرده است و مظهر روی نگارند، گر چه انسان از کثرت نقوش و مظاهر، حیران می‌شود.