نمی‌داند
گاهی در بعضی مجالس و محافل، فردی از آگاهی‌های بسیار، دربارهٔ امام عصر علیه‌السلام را عنوان می‌دارد و خود را پیرو و محب معرفی می‌کند. وقتی رندی از او سؤالی می‌کند، چون آگاهی او کتابی است، به توجیه و نقد و تفسیری می‌پردازد که با واقعیت مهدوی فاصله دارد.
وقتی شخص می‌گوید می‌دانم، درواقع نمی‌داند؛ چراکه از صدها پرسش، دربارهٔ حضرتش بازمی‌ماند و به نقل اقوال می‌پردازد؛ چون به اسرار مهدویت پی نبرده است. حضرت سرّ خداست و از انظار غایب است و سخن گفتن دربارهٔ سرّ خدا، کار بسیار ساده‌ای نیست؛ چراکه ما را به حریم قدسش راه نیست، مگر مطالبی که از کتاب‌ها دیده‌شده و گفته‌شده است.