نهی از تسخیرات

استاد از کارهایی که جنبهٔ تسخیرات داشت، نهی نموده و تجربه خویش را بازگو می‌کرد و اعتقاد داشت که اذکار و اوراد باید با اجازهٔ استاد باشد.

دستوری از یکی از اساتید (سیّد افضل حسین هندی، یا حاج مستور آقا شیرازی) گرفت و انجام داد؛ لکن شرط آخرش حضور استاد بود.

جناب آقای کشمیری در زمانی که استادش (سفری رفته بود یا مانع دیگری داشت که) نبود، در زیرزمین خانه مشغول به آن دستور می‌شود، ولیکن حالتی غیر عادی بر او مستولی می‌شود. انگار ضربه‌ای می‌خورد و بی‌هوش می‌شود و دو یا سه روز حالشان خوب نبوده است. استادشان این قضیه را متوجه می‌شود و کارهایی انجام می‌دهد که حالشان خوب شود. حضرت استاد فرمود: «اثرات آن فشار و ضربه گاهی اوقات در سرم پدیدار می‌شود».