نَفس های افسرده

چگونه دل، زنده و بینا باشد در کسی که مدام با مُرده‌دلان و تیره طبعان دنیا صحبت دارد. چراغ عقلش را به دَم‌های سرد عوام و نفس‌های افسرده ایشان خاموش کند. اگر کسی به حیات حقیقی زنده گشته باشد و نور و علم و یقین بر دلش از جانب شرق ملکوت تابیده باشد، چنان از صحبت مردمان متوحّش گردد که کسی از صحبت مردگان همچنان نفرت کند.

ببین که جبّار عالم چه طور رقم «أَموات غَیرُ أَحیاء. مردگان غیر زنده» بر صفحه حال مرده‌دلان کشیده! «یئِسوُا من ‌الاخرة کما یئِسِ ‌الکفار مِن أصحاب ‌القبور. یعنی آن‌ها از عالم آخرت مأیوس هستند، چنان‌که کافران از اهل قبور نومیدند».