نیّت
چون منتظر، امام علیه‌السلام را نمی‌بیند، آرزوهایی برایش به وجود می‌آید. آرزوهایی که اگر جامهٔ عمل بپوشد صاحب پاداشی بزرگ می‌شود؛ پس بداند که اگر نیّتش را در آرزوها خالص کند، عیناً آن پاداش را فقط با آرزو کردن، آن‌هم با نیت خالص دریافت خواهد نمود و خداوند به رحمتش به او تفضّل می‌کند. پس هر کس آرزویی برای حضرت مهدی علیه‌السلام دارد، با نیّت خالص بخواهد تا جزء منتظران واقعی شود.(۱)