همدلی

همدلی از هم‌زبانی بهتر است. زبان سبب قرابت می‌شود. انسان با نامحرم، مَثَل کسی را می‌ماند که در بند است و نمی‌تواند با او خوب صحبت کند و راز خود را به او بگوید. دو نفر هم‌زبان، همانند دو ترک، ممکن است همانند بیگانگان باشند؛ ولی یک هندی و یک نفر ترک از نظر روحی، می‌توانند همدل باشند. البته این همدلی، خود نوعی خویشی است. بدون رد و بدل کردن نطق، همدیگر را جذب و القاء روحی می‌نمایند.