هیزم و ریسمان

در این‌که زن ابولهب به‌ نام اُمّ جمیل پشته هیزم بر دوش می‌کشید و سر راه پیامبر صلی‌الله علیه و آله می‌ریخت تا پای ایشان زخمی گردد، با اینکه امّ جمیل زنی شاعره و از اشراف بود و این کار از او بعید است، طبق روایت تفسیر قمی امام معصوم فرمود: «امّ جمیل علیه پیامبر سخن‌چینی می‌کرد و سخنان پیامبر را برای کفار می‌برد».

مولانا در مثنوی می‌گوید: «پیامبر صلی‌الله علیه و آله ریسمان و پشته هیزم را به طریق شهود و صورت برزخی و بند پنهانی که بر گردن زن ابولهب بود، می‌دید ولی عموم مردم این را نمی‌دیدند. و آنان که اهل ظاهرند فقط به ظاهر قضیه هیزم‌کشی بسنده کردند. امّا در واقع بار گناهانی که ابولهب و زنش به دوش می‌کشیدند علیه پیامبر که همانا هیزم دوزخی آنان و ریسمان خواری او می‌باشد که مانند اسیران در بند با او رفتار می‌شود.»