وجه خدای تعالی

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل آیه 9 سوره دهر «إنّما نطعمکم لوجه الله» چنین نوشت:

«وجه به معنای آن روی هر چیز است که روبروی تو و یا هر کس دیگر باشد. وجه خدای تعالی عبارت است از صفات فعلی خدا، صفات کریمه‌ای که افاضه خیر بر خلق و خلقت و تدبیر رزق آن‌ها می‌کند. به عبارت جامع‌تر رحمت عامه که قوام تمامی موجودات بدان است، از آن صفات نشأت می‌گیرد. بنابراین معنای این‌که عملی به خاطر وجه الله انجام شود، این است که در انجام عمل این نتیجه منظور گردد که رحمت خدای تعالی و خشنودی‌اش جلب شود و ذره‌ای از پاداش‌هایی که در دست غیر خداست، منظور نباشد.

وجه خدای عبارت است از صفات فعلی او که صفات ذاتی خدا ماورای آن صفات قرار دارد و مبدأ آن و در آخر مبدأ تمامی خیرات عالم است. عمل برای وجه الله باشد، یعنی عمل انسان به این انگیزه از انسان سر زند که باعث رضای او و او محبوب ما و رضایتش منظور ماست. برای این‌که او جمیل علی‌الاطلاق است».