وجوب بر قلب

امام صادق علیه‌السلام فرمود: «آنچه خدا از ایمان بر قلب واجب کرده، اقرار و معرفت و تصمیم و رضایت و تسلیم است به اینکه شایسته‌ی پرستش جز خدای یگانه‌ی بی شریک نیست. او معبودی است یکتا که همسر و فرزند نگرفته و اینکه محمّد صلی‌الله علیه و آله بنده و فرستاده‌ی اوست و اقرار نمودن به آنچه از جانب خدا آمده از پیامبر یا کتاب. این است آنچه خدا از اقرار و معرفت بر دل واجب ساخته و این عملِ دل است.

خداوند فرمود: به جز کسی که مجبور شود به اظهار کفر ولی دلش به ایمان قرار دارد. (سوره‌ی نحل، آیه 106) و فرمود: همانا به یاد خدا دل‌ها آرام گیرد. (سوره رعد، آیه 28)

و فرمود: کسانی که با زبان خود ایمان آورده و دلشان ایمان نیاورده است. (سوره مائده، آیه 41) و فرمود: اگر آنچه شما در دل دارید، آشکار کنید یا پنهان نمایید، خدا شما را از آن حساب می‌کشد، سپس هر که را خواهد می‌آمرزد و هر که را خواهد عذاب می‌کند. (سوره بقره، آیه 284)

این است آنچه خدا از اقرار معرفت بر دل واجب ساخته و اقرار و معرفت به منزله‌ی سِرِّ ایمان است». (اصول کافی، ج 2، ص 29-(مترجَم)، ج 3، ص 58)