وجوب بر چشم

امام صادق علیه‌السلام فرمود: «خداوند بر چشم واجب کرد به آنچه دیدنش را حرام کرده، ننگرد و از آنچه نهی فرموده، اعراض کند و این عملِ چشم از ایمان به شمار می‌رود.

خداوند در سوره‌ی نور آیه 30 فرمود: ای پیامبر به مؤمنین بگو دیدگانشان را از حرام ببندند و عورتشان را حفظ کنند. یعنی چشم‌های خود را از دیدن عورت دیگران بپوشانند و به عورت برادر خود ننگرند و عورت خویش را از دید افراد حفظ کنند.

در آیه‌ی 31 همین سوره فرمود: ای پیامبر! به زنان مؤمنه بگو چشم‌های خود را از حرام ببندند و عورت خویش را حفظ کنند. یعنی زنان عورت دیگران را ننگرند و عورت خویش را از دید افراد دیگر حفظ کنند».

سپس حضرت فرمود: «هر جا در قرآن سخن از حفظ عورت آمده، منظور حفظ از زنا است، مگر این آیه که منظور حفظ از دیدن است».

سپس خداوند آنچه بر قلب و زبان و گوش و چشم واجب کرده در سوره‌ی فصلت آیه 22 فرمود: آنچه علیه شما گوشتان و چشم‌هایتان و پوست‌هایتان شهادت می‌دهند، نمی‌توانید پنهان دارید.

منظور از (جلود) پوست‌هایتان در این آیه عورت و ران‌هاست. و در سوره اسراء آیه 36 فرمود: از آنچه علم ندارید، پیروی ننمایید که گوش و چشم و دل همه مسئولند و پرسنده شوند. این، آن چیزی است که خداوند بر دو چشمان از دیدن حرام، واجب کرده و این عمل چشم است و از ایمان شمرده می‌شود». (اصول کافی، ج 2، ص 30)