ورع

حافظ فرمود:

به آب دیده بشوییم خرقه‌ها از می **** که موسِم وَرَع و روزگار پرهیز است

کسی را صاحب ورع گویند که از معاصی دور و از هر نوع شبهات که او را در محرّمات اندازد، پرهیز کند.

ورع واجب: خودداری از چیز حرام است.

ورع راجح: توقّف در تحصیل امور شبهه ناک است.

ورع فضیلت: خودداری از بسیاری از مُباحات و اختصار بر حداقل ضروریات است و آن برای پیامبران و صدیقان و صالحان می‌باشد. (مقامات معنوی، ج 1، ص 122)