پژمرده‌ایم

ما پژمرده‌ایم و بوستان ما گلشن و گل ندارد. غلبهٔ نفس امّاره از طرفی ما را به فراق انداخته است. نه مانند پروانه هستیم که فدای شمع وجودش شویم. نه لیاقت دیدار داریم که قربان او شویم. اسیر دنیا هستیم نه اسیر او. معلوم نیست کِی حضرتش ظهور می‌کند و چشم گنه‌کار ما به نور جمالش منوّر می‌شود. پس کی ما از اسارت نفس و هجران امام علیه‌السلام آزاد و به لقاء می‌رسیم؟!