چشم داشت به عطایا
منتظر نسبت به آن چیزهایی که در نزد حضرت قائم علیه‌السلام هست، چشم‌داشت و امید دارد و چشم طمع داشتن به آنچه نزد غیر اوست ناپسند بوده و ممدوح نیست. اگر هم تقدیر بوده و رضایت امام علیه‌السلام باشد، برای آنکه محتاج به آنچه می‌خواهد برسد اسباب فراهم می‌شود.
در دعایی حضرت به خداوند چنین عرضه می‌دارد: «آنچه نزد توست امید بدان داریم و ازآنچه نزد غیر توست مأیوس هستیم».(۱)