کردار اهل بهشت

اکثم بن جون (عبدالعزی) از صحابه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله گفت: در یکی از جنگ‌ها به رسول خدا عرض کردم فلان مرد در لشگر اسلام، بسیار جدی است فرمود: او اهل جهنم است! گفتیم یا رسول‌الله این شخص با این عبادت و اخلاق و کوشش در جهاد، جهنمی است! پس ما چکاره‌ایم؟ فرمود: او منافق و جهنمی است. ما در میدان جنگ کاملاً مراقب او بودیم که، هیچ پیاده و سواره‌ای به او نزدیک نمی‌شد، مگر آن‌که حمله می‌کرد و دشمن را از بین می‌برد. (به خاطر تعصبی که داشت که اقوامش در لشگر اسلام بودند نه به خاطر خدا) بر اثر جراحات زیاد، مجروح شد. به پیامبر گفتیم: این مرد شهید شده است. فرمود: او در جهنم است. ساعت به ساعت تعجب ما زیادتر می‌شد تا در لحظات آخر عمرش که جراحات زیاد شد، نوک شمشیر به سینه خود نهاد و خون جاری شد و جان بداد. (خودکشی) تازه به فرمایش پیامبر رسیدیم و تعجب ما برطرف شد. خدمت پیامبر آمدیم و گفتیم: گواهی می‌دهیم که پیامبر الهی می‌باشید. فرمود: ممکن است شخص کردارش، کردار اهل بهشت باشد، ولی خود اهل جهنم است و دیگری اعمالش اعمال اهل جهنم و او اهل بهشت است که این سعادت و شقاوت موقع مردن نصیبش می‌گردد.