کشتی نشسته
حافظ می‌فرماید:
کشتی نشستگانیم ای باد شرطه برخیز **** باشد که باز بینیم آن روی آشنا را
یعنی ما در کشتی متوقف‌شده‌ای نشسته‌ایم، ای باد موافق بلند شو و بِوز تا آن یار آموخته و شناگر را باز ببینیم.
سالک گاهی در طریق، حال توقف پیدا می‌کند و احتیاج ضروری به استاد راه‌رفته دارد و تقاضای دیدار یار را می‌کند. به توضیح دیگر یعنی: «ای یاران صاحب دل موافق، من بیش از حد مضطرب و دل‌تنگم، چاره‌ای بکنید و تدبیری بیندیشید، شاید جمال مبارک یار را مشاهده نمایم تا این اضطراب از من برطرف شود. نشستن در کشتی‌های (قدیم) سبب به هم خوردگی حال و اضطراب می‌شده، مخصوصاً وقتی کشتی که نمی‌توانست حرکت کند.» در نسخه دیگر آمده «شاید که باز بینیم آن یار آشنا را» و به جای نشستگان، شکستگانیم آمده است.