کمال انتظار

از چیزهایی که بعضی منتظران ذهنشان را مشغول کرده، این است که با ظهور حضرت درد و بلا و قحطی و فقر و امثالهم ریشه‌کن می‌شود و آدمی در آسایش و راحتی مطلق به سر می‌برد. پس ضرورت دعا برای ظهور ایشان را نجات از این ابتلا و فقر و مرض و مانند این‌ها می‌دانند. گرچه با آمدن حق و نور، باطل و تاریکی از بین می‌رود، لذا نیّت در این‌گونه انتظار بجای آنکه برای محبوب باشد هدف منافع شخصی می‌باشد و نگاه شخص منتظر به خودش است، گرچه هر نعمت و فیضی در زمان بعد از ظهور از عطایاست، ولی انتظار کشیدن به این قصد با کمال انتظار همخوانی ندارد.