کوری بعد از بینایی

بصیر آن است که نباید به‌واسطه هدایتی که یافته و نورانیتی که از عبادات و کارهای مستحبی نصیبش شده، دچار غرور و عجب شود، چراکه هرلحظه انسان در معرض خطر و آفت است. با مطالعه شرح احوال بعضی مسلمانان در طول تاریخ اسلام و مشاهدهٔ عینی از وضعیت کسانی که به‌ظاهر متدین بودند و در عصر ما زندگی می‌کنند، نشان می‌دهد که چگونه عاقبت کارشان به خاطر غرور، عجب و… به ضلالت و بی‌دینی کشیده شد.

حضرت ولی‌عصر علیه‌السلام فرمودند: «من به خداوند از کوری بعد از بینایی و از گمراهی بعد از هدایت به خدا پناه می‌برم.»(۱)