کوی اهل دل

گر تو سنگ صخره و مرمر شوی **** چون به صاحب دل رسی، گوهر شوی
مولانا می‌فرماید: اگر تو در استعداد مانند خارا و مرمر شوی چون به عارف صاحب دل برسی او می‌تواند تو را به گوهر تبدیل کند. بعد می‌فرماید: دوستی صاحب دلان را در جانت قرار بده، دل مده مگر به مهر دل خوشان.

دل تو را در کوی اهل دل کشد **** تن تو را در حبس آب و گل کشد
یعنی دل، تو را به کوی اهل دل می‌کشاند و همت تن تو را به زندان آب و گل می‌کشاند. به تعبیر واضح‌تر دل به خاطر میل به بالا تو را هم‌نشین صاحب دلان می‌کند و تو را به کوی آنان وارد می‌کند. به هوش و بکوش که غذایت همدلی باشد تا به جمع اهل دل وارد و از صاحب دلان بهره‌مند شوی.

1- مثنوی دفتر اول بیت 726-722