گدایی نه تجارت

سعدی شیرازی گوید: درویشی را دیدم سر بر آستان کعبه همی‌مالید و می‌گفت: «یا غفور یا رحیم» تو دانی که از ظَلوم (بسیار ستمگر) جَهول (بسیار نادان) چه آید. عابدان جزای طاعت خواهند و بازرگانان بهای بضاعت (متاع). من بنده امید آورده‌ام نه طاعت، به دریوزگی (گدایی) آمده‌ام نه به تجارت، با من چنان کن که تو را سزد.