گستاخی

عزیزان خواننده! در طول بیش از هزار سال ایّام غیبت، عدّهٔ زیادی آخر عمرشان از ظلّ و چتر و سفره حضرت مهدی علیه‌السلام خارج شدند. یکی از علل خروج، گستاخی کردن و بی‌پروایی و بی‌ادبی بوده که اوّل به زبان قال، بعد در عمل آن را پیاده کردند. اگر ابلیس از بارگاه ملکوتیان رانده شد، به خاطر بی‌ادبی نمودن به امر الهی بود. (بقره/۳۴)

پس مراقبه داشتن و ادب ورزیدن در رفتار و زبان و عمل برای شخص منتظر ضروری است؛ چراکه گفته‌اند: «بی‌ادب محروم گشت از لطف رب»؛ و محرومیت، اثر وضعی همان گستاخی است؛ لذا ما را در صورتی به درگاه قدسی حضرت حجّت علیه‌السلام راه دهند که ادب را به معنای واقعی مراعات کرده باشیم.