یک مو، یک کوه عظیم

گناه و ترک اولای حضرت آدم علیه‌السلام را این طور تشبیه کرده‌اند که اگرچه به قدر یک مو بود، یعنی ناچیز جلوه می‌کرد، امّا چون او انسان کامل و خلیفه خدا و مردمک چشم خدا بود، انگار همان یک مو همانند کوهی در چشم او روئیده شد و جلوی دید او را می‌گرفت و در رنج و ناراحتی به سر می‌برد. (مثنوی معنوی، دفتر اوّل، بیت 17 و 18)