آب قم، آب نجف

فرزند یکی از علمای قم در نجف با استاد رفاقت و دوستی داشت. روزی از استاد پرسید: «پدر من در علم بالاتر و اعلم است یا فلان عالم بزرگ نجف»؟

ایشان فرمود: «عالم مقیم در نجف از پدرتان در اعلمیت بالاتر است». آن آقازاده قمی زیر بار نرفت و قبول نکرد.

استاد فرمود: «به قرآن تفأل می‌زنم، هر چه آمد همان موردقبول است»؟ گفت: «آری» و استخاره گرفتند و این آیه آمد: «هو الذی مرج البحرین هذا عَذب فرات و هذا ملح أُجاج»؛ یعنی او کسی است که دو دریا را به هم پیوست، این یکی شیرین و گوارا و آن یکی شور و تلخ است. (سوره فرقان، آیه ۵۳)

استاد فرمود: «آب قم شور و تلخ است و آب نجف شیرین و گواراست».

نظر استاد طبق آیه به صواب درآمد!