أنا: من

بنده را نشاید گفتن «من»، که از وی به وی زوال و قطعیت می‌آید، زیرا که ابلیس گفت: انا خیر منه: من از آدم بهترم (ص:76) از الف انانیت آتشی افروخت و هفت‌صد هزار سال عبادت و طاعت وی بسوخت.

خطاب آمد که لعنت من نصیب تو شد و از جوار قرب و رحمت من دور شو، ای سوخته‌خرمن، در مقابل من همی‌گویی من؟