ابتهال
ابتهال دعا کردن است از روی اخلاص و زاری کردن است.
بهل و ابتهال در دعا به معنی تضرّع و زاری کردن است.
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «ابتهال این است که هر دو دست و هر دو ذراع را به‌سوی آسمان فراز داری و اشک بریزی.»
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «ابتهال بلند کردن دست‌هاست به‌طوری‌که از سرت بگذرد.»
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «اگر دست‌ها را بلند کند مقابلِ صورت آن ابتهال است.»
در سوره آل‌عمران ۶۱ فرمود: «فَقُل تعالوُا نَدعُ اَبناءَنا و اَبناءَکم و نِساءَنا و نساءَکُم وَ أنفسَنا وَ أنفسَکم ثُمَّ نَبتَهِل فَنَجعَل لَّعنَتَ اللهِ عَلیَ الکذبین؛ بگو بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فراخوانیم، آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغ‌گویان نهیم.»
چون قضا آید، نبینی غیر پوست **** دشمنان را باز نشناسی ز دوست
چون چنین شد، اِبتهال آغاز کن **** ناله و تسبیح و روزه ساز کن (مثنوی)
از امام صادق علیه‌السلام روایت است: «ابتهال جز با ریختن اشک نباشد.»