اختیار

اگر پیشوا و رهبر مردمی، صالح و صادق و سخاوتمند باشد، لازمه‌اش آن است که پیروان او، صفتش را دارا باشند و پیاده کنند. دشمنان شیعه می‌گویند، چرا پیشوایتان صالح است و شما کار ناصالح از ربا و رشوه و حق و ناحق کردن، تظاهر و منیّت و… انجام می‌دهید؟!
گفته شد قاعده آن است که وقتی سرچشمه آبی، شیرین باشد، تمام آب‌های منشعب از این سرچشمه، شیرین باشد؛ و در مورد پیروان حضرت حجّت علیه‌السلام، این قاعده به‌وضوح دیده نمی‌شود. به خاطر آنکه، پیرو به جبر زندگی نمی‌کند، بلکه به اختیار انتخاب می‌کند. چون هر پیروی به هر صفت و درجه، مغلوب جنود جهل و نفس امّاره شود، به همان درجه، شباهت به امامش را ندارد و آب جویبار شیرین، از شیرینی می‌افتد.