ستّاریت

بدان‌ که حضرت قائم علیه‌السلام به مقام ستّاریتی که دارد، بااینکه آگاهی از معایب و نادرستی پیروانش دارد، آنان را رسوا نمی‌کند و قبایح آن‌ها را به ستّاریتش می‌پوشاند. تازه برای آنان دعا می‌کند و از خداوند می‌خواهد آنان را بیامرزد و از گناهشان درگذرد. اگر روزی امام، پرده از این صفت بردارد، آنگاه آن‌کس دچار بی‌آبرویی و رسوایی می‌شود. پس اینکه ما امام را به معاینه نمی‌بینیم، به قبایح و مفاسد کاری خود بیشتر خراب‌کاری می‌کنیم، چون امام را نمی‌بینیم تا به ما تذکّر دهد، بله ستّاریت او، بردباری بیکران اوست که ما را رسوا نمی‌کند، ما جزء عاصیان هستیم که اطاعت کل را ترک کردیم. پس خداوند ما را مرهون بردباری او بنماید.