ادعا کردن

ادعا کردن حقیقتاً مختص انبیاء، ائمه و صدیقین است. امّا نا به‌جا مدعی بودن، مانند ابلیس لعین است که ادعای عبادت کرد، ولی در واقع با خدا منازعه و مخالف امر او می‌کرد. کسی که تظاهر به ادعا کردن، کند، تظاهر به دروغ کرده و دروغ‌گو هیچ وقت امین نیست.

هر کس دعوی ناروا کند، درهای گرفتاری بر او باز شود. وقتی از مدعی دلیل طلب می‌شود، ناگزیر با مفلس بودنش رسوا شود. کسی که در ادعا صادق است، به او نمی‌گویند، چرا چنین گفتی؟ حضرت علی علیه‌السلام فرمود: «کسی صادق را نمی‌بیند مگر هیبتش در دل او می‌افتد.» (به او گفته نمی‌شود چرا چنین دعوی کردی).