ارزش به نیاز است

ارزش هر چیزی به نیاز آن وابستگیِ تام دارد. علم به طالب علم، نان به فقیر، عسل به دارنده‌ی مزاج سرد، توبه از گناه به تائب، آب به تشنه‌کام.

سعدی (حکایت‌های گلستان، ص 162) گوید: «در شهر بصره نزد فلان طلافروشان، عرب بیابان‌ گردی را دیدم که نقل می‌کرد: روزی در بیابان راه را گم کردم و غذایم تمام شده و خود را در معرض هلاکت دیدم. ناگاه کیسه‌ای پر از مروارید یافتم. اوّل تصوّر کردم گندم پخته است. بسیار خوشحال شدم. بعد فهمیدم مروارید است. به قدری ناشاد شدم که هیچ‌وقت ناراحت نشده بودم.

در بیابان خشک و ریگ روان **** تشنه را در دهان، چه درّ چه صدف

مرد بی‌توشه کو افتد از پای **** بر کـمربـند او چـه زر، چـه خزف