استدراج

بدان که فقر و رنجوری برای آدمی بهتر است؛ تا غنی که مستی در آن آید و به هلاکت برسد. گرچه در سرخوشی دنیا تبسم است، اما کم‌کم در دام بزرگ افتادن است. این را طبق فرمودهٔ قرآن در سورهٔ اعراف/182 استدراج گویند؛ یعنی هر عملی که مکروه و حرام و ناپسند باشد، کم‌کم انسان را به نافرجامی می‌کشاند، اما در طول زمان، از این کارش خوش است و به لبخند کارها دل‌خوش است، اما هر چه جلوتر می‌رود در دام بزرگ‌تری می‌افتد؛ این مهلت دادن و مشغول عیش بودن، یک‌مرتبه در نافرجامی بی‌خبرانه غرق می‌شود و هر چه می‌خواهد از این عمق تباه‌کاری نجات پیدا کند، کسی را نمی‌یابد و به تازیانه انتقام اعمال گرفتار می‌شود.