استماع بهتر

شمس تبریزی فرمود: «من آن گاه که در طلب این راه بودم، چون خدمت بزرگی دریافتمی، البته لب نجنباندمی تا او گوید و خاموش بودمی. می‌گفتم او بزرگ‌تر و کامل‌تر در دانش این راه باشد. اگر من بگویم، او نگوید و من محروم شوم. گیرم که از من کمتر باشد، نیز خاموش باشم و می‌شنوم که شنیدن، جان پروریدن و گفتن، جان کَندن است.

با خود می‌گفتم: هرچه ما به صد روز به صلاح می‌آوریم، او به یک لحظه زیر و زبر می‌کند». (مقامات شمس، ص 271)