اسماء حسنی

در چهار آیه از قرآن مجید آمده است که برای خداوند اسماء حسنی است.

1- ایاً ماتَدعُوا فَلَهُ الاَسماءُ الحُسنی (اسراء:108)

2- اللهُ لا الهَ الا هُو لَهُ الاَسماءُ الحُسنی (طه:8)

3- هُو اللهُ الخالقُ الباری‌ءُ المُصَوّرُ لَهُ الاَسماءُ الحُسنی (حشر:24)

4- للّه الاَسماءُ الحُسنی فَادعُوهُ بها (اعراف:180)

در آیه اول می‌فرماید: هر اسمی را بخوانید در واقع آن اسم الهی نیکو است و اسمی که نیکو نیست برای غیر خدا آن است که صفت ممکن‌الوجود را دارد.

پس هر اسمی در معنی وصفی، آن کمال را دارا باشد، از آن واجب الوجود است و هر اسمی مرهوم عیب و نقص باشد نیکو نباشد.

در سه آیه اول می‌فرماید: برای خداوند اسماء حسنی است؛ در آیه چهارم می‌فرماید: برای خداوند اسماء حسنی است؛ او را به آن‌ها بخوانید؛ پس اسماء را به دلیل اطلاق، لسانی و قلبی می‌توان خواند.