اسماء حُسنی
در سوره اعراف آیه ۱۸۰ آمده: «لله الاَسماء الحُسنی فَادعوا بِها: برای خدا اسماء حسنی است او را به آن‌ها بخوانید.»
پس به ذکر لسانی و قلبی اسماء الله امر شده است.
از آیه ۱۱۰ سوره اسراء برمی‌آید «اَیّاماً تدعوا فَلَهُ الاَسماءُ الحُسنیٰ» هر اسمی که بخوانید، در واقع آن اسم الهی نیکو است و آن اسمی که نیکو نیست، برای غیر خداست که صفت ممکن‌الوجود دارد و در معرض آفات و زوال است؛ و در اسماء الله همیشه در معنی وصفی آن اسم، کمال لحاظ می‌شود. اگر وصفی شائبه و موهوم باشد یا در نقص و ضعف و بی‌حرمتی باشد، عیب است و حسنی و نیکو نمی‌باشد.
در حقیقت اسماء الله، تجلّی ظهور حق با صفت خاص آن است. مثلاً اسم «قادر» با صفت «قدرت» تجلّی می‌کند؛ یعنی صفت «قدرت» کامل است و هیچ ضعف و نقصی در آن راه ندارد.
و امامان مظهر حقیقی حق‌تعالی و خلیفه او هستند و اسماء و صفات الهی در آن‌ها متجلّی شده است و فرمودند: ما اسماء حسنی هستیم. به‌عبارت‌دیگر مظهر جامع توحید و آینه تمام نمای حق که از اسم و صفت او حکایت می‌کنند، ائمه علیه‌السلام هستند و امروز این مظهریت در حضرت ولیعصر علیه‌السلام است.
از مجموع روایات چنین برمی‌آید که خداوند نامتناهی است و تجلّیات و ظهورات اسماء و صفات و افعالش هم نامحدود است و آنچه از اسماء الله متعّین شده، دلیل بر انحصار نیست.