اطعامِ طعام
در این باره از آیات و روایات استفاده می‌شود:
خداوند در سوره بلد ۱۶ فرمود: «از گردنه عقبه نگذرد جز آن کس که برده‌ای را آزاد کند یا در روز گرسنگی به یتیمی از خویشاوندان یا بینوایی خاک‌نشین غذا بدهد.» در این باره امام رضا علیه‌السلام فرمود: چون خداوند می‌دانست که هرکس قادر به آزاد کردن بنده نیست، پس خوراندن به یتیم و بینوا را، به‌عنوان صدقه، مانند بنده آزاد کردن قرار داده است.
پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «طعام خود را به اهل تقوا بخورانید.»
پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «کسانی را به طعام خود دعوت کن که برای خدا دوستش داری.»
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «هرکس به برادر دینی خود برای خدا طعام دهد، برای او مزد آن کسی است که به جمع زیادی طعام داده باشد.» راوی حدیث سؤال کرد: عدّه زیاد شامل چند نفر است؟ فرمود: صد هزار نفر.