الامان

هر دم از دل‌های زار بی‌کسان **** ناله‌های الامان آید همی

بدان‌ که کسانی که عمری از آنان گذشت و به برودت روحی گرفتار شدند و گرفتار هوی و هوس شدند و وجودشان متعلّق به خاک شده است، اینان روحشان منجمد و هیچ پویایی ندارند. دلشان‌ همانند سنگ، قسی و سخت شده و اشک ندامت از چشمانشان سرازیر نمی‌شود؛ باید به خودشان بیایند و از گرمی خورشید مهدوی استمداد بجویند تا از انجماد درآیند و چالاک شوند و به حرکت جدید طی طریق کنند.

اگر به خود نیایند، مجالست با آنان‌ که سرمازده‌اند، سبب مریضی دیگران‌ هم می‌شود. چون روحشان سرد است، پس کلامشان ‌هم سرد است.