امام در بازار

ابی سعید گوید: «حضرت علی علیه‌السلام به بازار کوفه تشریف می‌آوردند و می‌فرمودند: ای اهل بازار! از خدا بترسید و از سوگند، دوری کنید زیرا که قسم خوردن، جنس را کم و برکت را از بین می‌برد. به‌درستی که تاجر بازار، فاجر است مگر آن‌که حق خود را بگیرد و حق را بدهد و السّلام علیکم.

بعد از مدّتی، دیگربار به بازار می‌آمدند و مانند آن حرف‌ها را به بازاریان می‌فرمودند؛ هرگاه حضرت به بازار می‌آمدند، بازاریان می‌گفتند: شکم برآمده، آمده است! به حضرت عرض کردند: مراد از این حرف که بازاریان به شما می‌گویند چیست؟ حضرت فرمود: مرادشان این است که کسی که شکمش کمی طعام است و بالای شکم (کنایه از قلب) را علم فراگرفته است؛ و گاهی به بازار تشریف می‌آوردند درحالی‌که تازیانه کوچکی در دستشان بود می‌فرمودند: «اللهم إنّی اعوذ بک من الفسوق و من شّر هذه السّوق»: یعنی خداوندا! به تو پناه می‌برم از فسق‌ها و از بدی این بازار (که در بازار با کلک و ربا و قسم و غش در معامله و مانند این‌ها جنس‌ها را می‌فروشند). (الغارات، ج 1، ص 114 و 111)