اندیشهٔ امام برای خداست

ابن عباس گفت: «برای رسول خدا صلی‌الله علیه و آله دو شتر بزرگ هدیه آوردند، پس به یاران خود نگریست و فرمود: آیا در شما کسی هست دو رکعت نماز بجا آورد که در آن هیچ فکر دنیا به خود راه ندهد تا یکی از این دو شتر را به او بدهم؟

حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام به پا خواست و مشغول نماز شد، هنگامی‌که سلام نماز را داد جبرئیل نازل شد و عرض کرد: یکی از این دو شتر را به حضرت علی علیه‌السلام بدهید.

رسول خدا صلی‌الله علیه و آله فرمود: در تشهد که نشسته بود، اندیشید کدام را بگیرد؟ جبرئیل گفت: اندیشید چاق‌تر را بگیرد و آن را بکشد و برای خدا به فقرا بدهد، پس اندیشه‌اش برای خدا بود، نه برای خودش و نه برای دنیا.

پس رسول خدا صلی‌الله علیه و آله هر دو شتر را به او دادند و خداوند این آیه را فرستاد: «أنّ فی ذلک لذکری لمن کان له قلب أو ألقی السّمع و هو شهید»؛ (ق، آیه 37)

در این مطلب تذکر است برای کسی که قلب هوشیاری باشد یا گوش دل به کلام خدا دهد و به حقانیتش توجه کامل کند.

رسول خدا صلی‌الله علیه و آله فرمود: نیست بنده‌ای دو رکعت نماز گزارد و در آن اندیشه چیزی از دنیا نکند، مگر آنکه خداوند از او خشنود شده و گناهانش را بیامرزد.» (شواهد التنزیل- بصائر، ص 562)