انسان کامل

فرد اکمل و تامّ، انسان کامل، انبیاء و اوصیاء هستند که خداوند به‌وسیلهٔ آن‌ها همهٔ فیوضات و مواهب را به خلق می‌رساند. خداوند به‌ظاهر عبادت و سخاوت و… کسی نگاه نمی‌کند، بلکه اعتبار همهٔ این‌ها را به‌وسیلهٔ او که الآن قطب عالم است، یعنی امام به‌حق، حضرت حجّت علیه‌السلام، قبول می‌کند. پس شیعه می‌فهمد همهٔ فیوضات الهی از دست او به مخلوقات می‌رسد و اعمال هم مقبولی آن به خاطر اعتقاد به او در درجهٔ اوّل قبول می‌شود و در درجهٔ دوّم، اعمال باید به حدّ نصاب از کیفیت و خلوص برسد. پس اگر امام از پیرو راضی باشد، خداوند از او راضی است و اگر از کسی ناراحت باشد، خداوند از او ناراحت است؛ چراکه ظاهر و مظهر و نائب و منوب، از هم جدا نیستند و قبولی امام، همان قبولی حق است.