انواع استعاذه
در دعای ابوحمزه ثمالی امام زین‌العابدین علیه‌السلام در مناجات به خداوند انواع استعاذه را نام می‌برد. امام عرض می‌کند: «خدایا به تو از شیطان رانده شده پناه و استعاذه می‌برم از کسَل (تنبلی)، فَشَل (کاهلی)، هَمّ (اندوه)، جُبن (ترسویی)، بُخل (تنگ‌چشمی)، غفلة (بی‌خبری)، قَسوة (سنگدلی)، مَسکنة (بیچارگی)، ذِلَّة (ذلیل شدن)، فَقر (نداری)، فاقَة (درماندگی)، کلَّ بَلیة (هر گرفتاری)، فَواحِش ماظَهَرَ وَ مابَطَنَ (کارهای زشت آشکار و نهان)، نَفسٌ لاتَضَعَ (نفسی که به بهره خود راضی نشود)، بَطَنَ لایشَبَع (شکمی که سیر نگردد)، قَلبٌ لایخشَع (دلی که نترسد)، دُعاءٌ لایسمَعُ (دعایی که شنیده نشود)، عَمَلٌ لاینفَعُ (کرداری که سود ندهد)، نَفْسی (نفسم)، دینی (دینم)، مالی (ثروتم)، جَمیعَ مارَزَقتَنی (همه آنچه نصیبم گردانیدی).»