اول و آخر

امیرالمؤمنین علیه‌السلام درباره‌ی این دو اسم الهی در نهج البلاغه خطبه 31 چنین فرمود: «قبل از اشیا بوده بدون اوّلیت، و آخر است بعد اشیا بدون نهایت». در خطبه 84 نیز فرمود: «او اوّلی است که قبل از او چیزی نبوده و آخری است که غایتی برایش نیست». در خطبه 93 هم فرمود: «اوّلی است که انتهایی برای او نیست تا منتهی شود و آخری ندارد تا پایان پذیرد».

در خطبه 100 فرمود: «او اوّل قبل از هر اوّلی است و آخر بعد از هر آخری می‌باشد. به مقتضای اوّل بودنش واجب است که هیچ اوّلی پیش از اوّلیت او نبوده باشد و به مقتضای آخر بودنش واجب است که هیچ آخری بعد او نباشد» و در خطبه 95 هم خدا را حمد کرده و فرمود: «حمد از آن خدایی است که اوّل است و قبل او چیزی نبوده و آخری است که بعدش چیزی نباشد».