جز هوا

گره‌ی بسته‌ای داشت طفلـی به دست **** فـکنـد از کـف و در کمینش نشست

دوان طـفـل دیـگـر ربـودش زجـا **** چـو بـگشـود در وی نـبُـد جـز هوا

گره‌ی بسته‌ی دنیا و طفل آن دنی است **** بگویش که چیزی در آن بسته نیست

(مجذوب تبریزی)