اویسی

بدان هر فعلی از فاعلی صادر می‌شود. دوختن لباس از خیاط، در و پنجرهٔ چوبی از نجّار، کوزه سازی از کوزه‌گر و… پس هر صُنعی صانعی دارد و هر عملی معلول عمل‌کنندهٔ آن است. اگر بعضی می‌گویند مشرب ما اُویسی است و جذبهٔ توهّمی و احساسی خویش را رهبر می‌دانند و می‌گویند باید جذبهٔ مهدوی بیاید، بعد ما به کاری مشغول باشیم. لذا شب بیدارند، بدون جدوجهد، انگار فاعل، امام است و او مفعول؛ پس فعل زائیدهٔ امام است نه آن‌ها و انگار حرکتی در این طریقه از خود نشان نمی‌دهند و منتظر جذبات هستند!