بار غمت

مهدی جان! بار غمت را هیچ سینه و دریا و کوهی، ارضی و سمایی، نتواند کشید. اگر بگویم کمی از غمت را به من بده تا آن را تحمّل کنم، لاف می‌زنم و دروغ می‌گویم. مگر ظرف آن را بدهی و الّا با حرف و ادّعا، هیچ تضمینی برای کشیدن بار غصّه‌هایت نیست و جز پوزش و معذرت‌خواهی از ساحت مقدّست، کاری از ما برنمی‌آید.