بهانهٔ زودگذر

نمی‌دانیم چقدر مورد مرحمت عام و خاص حضرت ولی‌عصر هستیم. آیا لایق صید چشمان منوّرش هستیم؟! در حسرت و تأسّفیم که عمرمان سپری‌شده و سنخیتی خاص به او پیدا نکردیم. بهانهٔ او داریم، امّا بهانه‌ها حالی و زودگذر است. او تجلّی می‌کند و جلوه می‌نماید، امّا ما بیرون از جلوات، قدم می‌گذاریم. گناهانمان‌ همانند دریا بی‌کرانه است و هر برگی از عمرمان، بی او مانند برگ خزان، در حال ریختن است. چه کنیم که پژمرده حالیم و شکسته‌بال، بهار می‌آید، پائیزی هستیم و خانه‌تکانی دل نکردیم و در آرزوی انصار خاص بودن اوییم. کسی که مبتلای نفس است، چطور می‌تواند، از قفس تن رها شود، مگر به عنایت و لطف خاص.