باز شکاری

باز شکاری را به آن سبب باز گویند که اگر از نزد شاه رفت سوی مُردار، بر مردار قرار نگیرد و نزد شاه آید. اگر باز از نزد شاه رفت و بر مردار قرار گرفت، باز نباشد.

کسی که بر سفره صاحبان ولایت نشست و مورد لطف قرار گرفت، بر سر سفره صاحبان مال و اهل دنیا قرار نمی‌گیرد. اگر گرفت، نام او را محب راستین ننامند.