فضل
فضل یعنی زیادت و در قرآن به دو معنی: 1- برتری، 2- عطیه و احسان و رحمت آمده است. معنی اول ممکن است معنوی باشد مانند سوره (سباء آیه 10): «ما داود را از جانب خودمان فضل (برتری) دادیم» و ممکن است مادی باشد مانند سوره نحل آیه 71: «خداوند بعضی را بر بعضی در رزق زیادتی داد.»
در معنی فضل نوشته‌اند که هر عطیه‌ای که بر معطی لازم نباشد و او بدهد فضل است. درباره خداوند آن را به احسان و رحمت می‌توان تعبیر کرد. در سوره بقره آیه 64: (فضل‌الله علیکم و رحمته) بعد از فضل کلمه رحمت آمده است و در سوره آل‌عمران آیه 171: (بنعمة من الله و فضل) بعد از نعمت فضل آمده است. در آیه اول ذکر رحمت ذکر عام بعد از خاص باشد که فضل از مصادیق رحمت است و در آیه دوم نعمت طاعت است و فضل زاید بر آن؛ و به‌عبارت‌دیگر نعمت و فضل به یک معنی و دو لفظ تکرار شده است.