باعث
از اسماء حسنی است. او کسی است که خلق را بعد از مرگشان برمی‌انگیزد و بعد از وفاتشان برمی‌گرداند و آنان را برای جزا و بقا زنده می‌کند.
در سوره حج ۷ فرمود: «انَّ الله یبعثُ من فی القبور: خداوند آن کسان را که در گورند (در آن روز) برمی‌انگیزد.»
مبعوث شدن انبیاء و رسولان در امّت‌ها برای دعوت به توحید و اقامه عدالت و اجرای حقوق از جانب خداوند در همه ادوار تاریخ بوده است. این برانگیختن برای آن بود که روزی همهٔ خلق در قیامت برانگیخته می‌شوند بعد آن مرده بودند؛ و آنجا عدّه‌ای را به‌عنوان شافع و شاهده هم برمی‌انگیزند.
در سوره جمعه ۲ فرمود: «هوَ الّذی بَعَثَ فی الاُمّیین رَسولاً مِنهم»
اگر در دنیا کسی حق را به این صفت خوانده و آن را لطف بداند، به توفیقات الهی موفّق شود و خداوند او را به مقام محمود می‌رساند. در سوره اسری ۷۹ فرمود: «وَ مِنَ الّیل فَتَهَجَّدْ بِهِ نافلَةً لَّکَ عَسیٰ اَن بَیْعَثَکَ ربُّکَ مقاماً محمودا: و پاره‌ای از شب را بدان (نماز شب) بیدار باش که (نمازی) افزون برای توست. باشد که پروردگارت تو را به جایگاهی ستوده برانگیزد.»
در قرآن اسم الله «باعث» نیامده، بلکه از فعل بعث و یبعث اتّخاذ شده است.