بت‌پرستی

بت‌پرستی، یعنی معبودی غیر خدایی را پرستیدن، حال می‌خواهد هر چه باشد که به هر صورت پرستیدنِ بت، کفر و شرک است. ولی کسی که نفس اماره خود را می‌پرستد و معبود خود می‌گرداند، در واقع در طریقت، اصل بت را این می‌گویند. چون بت و مجسمه بیرونی همانند مارست و بت درون همانند اژدهاست. چون غرایز و امیال و غرور و تکبر و عجب و شهوات از نفس، شراره می‌کشند و خود را و عالمی را به هم می‌ریزند. بت به‌منزله آب سیاهی است که درون کوزه باشد؛ شهوات و رذایل حیوانی در درون نفس قرار دارند و صاحبش را به تباهی و هلاکت می‌کشاند. بُت درون که از نفس اماره ساخته می‌شود، کشتن و از بین بردن آن کار هر کس نیست، اما بت مجسمه‌ای، به اندکی ضربه از بین می‌رود، ولی کسی بخواهد بُت نفس را بکشد، به آسانی نیست و سهل شمردن، کاری نابخردانه است. نفس بُتگر، هر لحظه‌ای می‌تواند مکرها و فریب‌ها بیافریند تا جایی که هر روز صدها فرعون و فرعونیان را می‌سازد سپس آنان را غرق می‌کند و این دلیل بر قدرت ابلیسی اوست.